Osman çox sevinirdi çünki həyatının ilk addımlarını atır və sevdiyi peşənin ilk pilləsinə ayaq qoyurdu. O bu sevincini evdəkilərlə paylaşdı.
Nənə, ana !!! Mən hərbi liseyə qəbul oldum.
Nənəsi və anası sevincək Osmanı təbrik etdi.
Az sonra yenə telefon zəng çalıdı. Bu dəfə Osmanın bibiləri idi. Onlara da bu şad xəbər verildi və onlarda Osmanı təbrik etdilər.
Artıq zaman keçmişdi Osmanın liseyə getmə vaxtı yetişdi. Səhər tezdən anası onu yuxudan oyatdı.
Osman Osman qalx artıq səhər açılır liseyə getməliyik.
Hə saat neçədir yubanmamışıqki?
Yox hələ vaxta var dur yeməyini ye hazırlaş gedək. Osman necə yatdım.?
Ehhh ana sevincimdən yata bilmişəm ki? Səhərə qədər yerimin içində sağa-sola fırlanıb xəyallar qurmuşam. Hərbi forma əynimdə, Azərbaycan bayrağı əlimdə Qarabağı gəzmişəm bütün gecəni.
İnşallah Osman inşallah sən qurtarana kimi müharibədə qurtarar səndə dediyin kimi rahat gəzərkən Qarabağda.
Nə? Elə şey olar məndə müharibədə iştirak etməsəm ana bacılarımızın qifasını almasam getdiyim forma mənə halal olar?
Yaxşı yaxşı ay bala dur dur hazırlaş.
Eh bu uşaqlar bilminlərlə ki müharibə fəlakətdir, itgidir, anaların göz yaşıdır. Ehhhh..... Allah hamınızı qorusun.
Yorumlar
Yorum Gönder